Wiemy już, że w tym roku przeżywamy 225 lat istnienia naszego Kościoła.

  Przypomnę, że kościół został poświęcony 2 czerwca 1796 roku. Od tej daty bierze się początek naszej parafii.
 Poświęcenie kościoła to faktyczna, choć jeszcze nie oficjalna data powstania nowej, domosławickiej parafii. Wszak jak pisze o. Władysław Szołdrski, nowo powstała parafia utworzona z Domosławic, Biskupic Melsztyńskich i Faliszewic należących dotąd do parafii czchowskiej oraz Charzewic, Melsztyna i Zawady Lanckorońskiej dotąd tworzących parafię melsztyńską „urzędowo istnieć poczęła w roku 1799.

  Obecny kościół zbudowany został w latach 1789-1796 (budowano go 7 lat) z fundacji hrabiego Antoniego Lanckorońskiego, który zezwolił na częściową rozbiórkę murów zniszczonego zamku melsztyńskiego i użycie kamienia i cegły jako materiału budowlanego. Zbudowany na miejscu kaplicy drewnianej z 1630 r., ufundowanej przez Zygmunta Aleksandra Tarłę, kasztelana przemyskiego, w której to kaplicy był wystawiony obraz Matki Bożej Domosławickiej.

   Kościół w stylu barokowo-klasycystyczny, murowany, jednonawowy, przeniesiony z zamku melsztyńskiego ze strzępów średniowiecznej warowni.  

  Konsekracji kościoła pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny dopełnił Ks. biskup Grzegorz Ziegler. Ceremonia miała się odbyć 28 czerwca 1824 r. w niedzielę, z powodu jednak wylewu rzeki biskup nie mógł przybyć na czas oznaczony. Dopiero następnego dnia konsekracja się odbyła.

Kościół jest charakterystycznym przykładem późnobarokowej, wiejskiej architektury murowanej.   

    W 1863 r. kościół był odnawiany, wtedy nad przedsionkiem została nadbudowana drewniana wieża, nakryta hełmem neobarokowym z latarnią. (Ks. Pawlik proboszcz domosławicki).

  Na zewnątrz kościoła za ołtarzem głównym znajduje się zabytkowy Ogrójec wybudowany w 1861 roku, który nadaje świątyni uroku, zwłaszcza odnowiony i od kilku lat podświetlony.

 Najcenniejsze historyczne pamiątki po Parafii Melsztyńskiej to kamienna chrzcielnica z 1490 roku  i przepiękna monstrancja z pierwszej połowy XVI wieku, poskładana, pozbierana, (bo była w strzępach) i odnowiona przez obecnego proboszcza, która zachwyca swym majestatem.
Jest ona, tak jak dawniej używana tylko w najważniejszych wydarzeniach roku liturgicznego i życia parafialnego.

Czciciele Matki Bożej Domosławickiej Pani , Królowej Doliny Dunajca mogą teraz, po latach widzieć zabytkową monstrancję i patrząc na Chrystusa zanosić swe modły  i przenieść się w odległe czasy.
Biorąc ją w dłonie przychodzi mi na myśl, ilu zacnych kapłanów miało ją w swoich rękach i jak zacni wierni klęczeli przed nią ?

Przypatrzmy się chrzcielnicy i niech ona przemówi.

  Chrzcielnica powstała w 1490 roku bez pokrywy drewnianej, która powstała później.
W 1796 roku została przeniesiona do nowego kościoła w Domosławicach.
W Melsztynie, w kościele św. Krzyża przebywała 306 lat. W naszym kościele przebywa 225 lat. W sumie liczy 531 lat.
 
    Chrzcielnica jest kamienna, o formie kielicha gotyckiego. Podstawa na rzucie ośmiokąta, dwustopniowa zawężająca się ku górze, tworzy rodzaj stopy, Nodus w formie grubego sznura. Czara Ośmioboczna, zdobiona w szczycie na każdej ścianie lica wypukłym, grubym reliefem z motywem maswerkowym, co druga ściana, w połowie wysokości zdobiona płaskorzeźbioną tarczą z herbem Leliwa.
Pokrywa drewniana powstała w 1839 roku o podstawie na rzucie ośmiokąta, nawiązującego  kształtem do korpusu, profilowana. Na szczycie rzeźbione przedstawienie Chrztu Chrystusa.
U podstawy trzonu data 1490 w reliefie wypukłym, obok wyryty germerk z krzyżykiem w szczycie.
Pokrywa na chrzcielnicę ma 182 lata.

 „Kiedy patrzę wstecz, widzę, jak droga mojego życia poprzez środowisko tutejsze, poprzez parafię, poprzez moją rodzinę, prowadzi mnie do jednego miejsca, do chrzcielnicy w wadowickim kościele parafialnym. Przy tej chrzcielnicy zostałem przyjęty do łaski Bożego synostwa i wiary Odkupiciela mojego, do wspólnoty Jego Kościoła w dniu 20 czerwca 1920 roku. Chrzcielnicę tę już raz uroczyście ucałowałem w roku tysiąclecia chrztu Polski jako ówczesny arcybiskup krakowski. Potem uczyniłem to po raz drugi, jak przypomniał ksiądz prałat, na 50 rocznicę mojego chrztu, jako kardynał, a dzisiaj po raz trzeci ucałowałem tę chrzcielnicę, przybywając z Rzymu jako następca św. Piotra.”
Jan Paweł II – Wadowice, 07.06.1979 r.

Kim jesteś ? Kim Pani, Pan jest ?
Słyszymy takie pytania. Najczęściej odpowiadamy na nie imieniem i nazwiskiem, podajemy imiona rodziców, swoją miejscowość, by dać pytającemu odpowiedź.
Poszukajmy innych odpowiedzi. Czy one są ?
Kim jesteś ? Opuść swoje imię i nazwisko i daj inną odpowiedź.
Jestem Polakiem. Piękna odpowiedź, która już bardzo zobowiązuje.
Poszukajmy dalej. Chrzcielnica pomoże.
Jestem Chrześcijaninem, Katolikiem.
Przedstawiajmy się tym tytułem jak najczęściej, chyba że … .


W Chrystusie Odkupicielu

Ks. Proboszcz